بررسی زبانشناختی اسامی مشاغل غیررسمی شهر تهران

انسان‏ها برای شناختن و شناساندن افراد، اشیاء، اماکن و... به نامیدن آنها پرداختند. نام‏ها واژگان خاصی هستند که توسط فرایند نامگذاری بر روی پدیده‏ای خاص قرار داده می‏شوند. نام‏شناسی که بخشی از زبان‏شناسی اجتماعی است به معنای دانش یا مطالعه ریشه و اَشکال نام‏های خاص انسان‏ها یا مکان‏ها است. مشاغل غیررسمی که بخشی از فرهنگ غیررسمی جامعه را شامل می‏شوند، از جمله اماکنی هستند که طبق سلیقه و ذوق شخصی صاحبان مشاغل نامگذاری می‏شوند. در این پژوهش سعی شده است تا اسامی مشاغل غیررسمی از دید زبانشناسی اجتماعی مطالعه شود و به روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گیرد. جامعه آماری این پژوهش اسامی مشاغل غیررسمی مناطق شهری تهران است. شهر تهران به چهار منطقه تقسیم شده است و از هر منطقه 100 نام برگزیده شده است. مشاغل مورد نظر نیز 24 شغل می‏باشد. بدین ترتیب برای هر شغل 400 نام و کل اسامی دراختیار 9600 نام می‏باشد. با بررسی توزیع فراوانی مطلق و درصدی اسامی مشاغل بر حسب هویت درمی‏یابیم که اسامی ملی با 6/91 درصد از کل اسامی در اختیار و با تعداد 8797 نام، درصد غالب را به خود اختصاص داده است. حتی در بسیاری از مشاغل لوکس که مربوط به کالاهای وارداتی می‏باشد نیز اسامی ملی با تفاوت چشمگیری نسبت به اسامی فراملی و فروملی بیشترین درصدها را به خود اختصاص داده است. همچنین مشخص شد که منطقه، نوع حرفه، هویت و جنسیت بر نامگذاری تاثیر دارند.